De gemanipuleerde Maria

Dit boek gaat over het ontstaan van de Mariaverering en hoe de katholieke kerk de heilige maagd op een voetstuk plaatste door over haar vier dogma's af te kondigen. Zij moest op de godinnen uit de Oudheid lijken en daaruit ontstond het beeld van de moeder-maagd. De auteur, die eerder een boek schreef over wijze vrouwen en godinnen, rekent genadeloos af met de mythes rond Maria. Zo zegt hij dat de vier dogma's over Maria (waaronder die van de maagdelijke geboorte, van de Moeder van God, van de Onbevlekte Ontvangenis en van de Tenhemelopneming) uiteindelijk terug te voeren zijn tot een foutieve vertaling van het Hebreeuwse woord 'Alma' dat 'jonge vrouw' betekent, maar ten onrechte werd vertaald met 'parthenos' (maagd). Naast de vier dogma's wordt in de kerk gedacht over een vijfde, dat van Maria als mede-verlosseres en middelares. Dit o.a. naar aanleiding van de verschijningen van Maria aan Ida Peerdeman van 1945 tot 1956 in Amsterdam, waar ter ere van Maria een kapel werd gebouwd. Vanwege de impact die dit boek zal hebben op katholieken, maar ook op christenen van andere geloofsgemeenschappen, zal een ruime lezerskring interesse tonen in dit werk.

Recensie IZB-Ark

Geleidelijke vergoddelijking van Maria

De gemanipuleerde Maria. De Mariadogma’s en wat eraan voorafging van Aat van Gils is en historisch overzicht van de Mariaverering zoals die in de afgelopen twee millennia vorm heeft gekregen.

Na een beschrijving van wat de auteur noemt  de omvorming van de  Griekse godin Artemis tot Maria en een schets van  de mythische structuren  van de idee van maagdelijkheid in antieke culturen volgt een overzicht van de bijbelse voorstellingen van Maria, waarbij de auteur  tot de volgende conclusie komt: ‘ De bijbselse  Maria werd, nadat ze de nodige correcties en retouches had ondergaan, op grond van haar maagdelijkheid ingezet voor vrouwonvriendelijke denkbeelden, zoals tegen de ‘duivelse begeerte, de verleidingen  van de vleselijke lust waarvoor men bereid was ‘z’n eeuwige zaligheid en verlossing te  verkwanselen’.  Een weinig fraaie formulering, maar bovenal voor zowel rooms-katholieken als protestanten een onaanvaardbare conclusie die weinig recht doet aan de werkelijk christelijke visie op de vrouw

Vervolgens wordt beschreven de betekenis van het dogma van de Drieëenheid op het concilie van Nicea (325) voor de Mariaverering en de vorming en totstandkoming van de vier opeenvolgende Mariadogma’s: moeder van God (431), eeuwigdurende maagdelijkheid (649), de onbevlekte ontvangenis (1854) en de tenhemelopneming (1950). Tot slot wordt ingegaan op de mogelijke totstandkoming van een vijfde dogma van Maria  als mede-verlosseres en middelares.

De auteur geeft veel en interessante informatie over de vorming van de Mariaverering, maar duidelijk is dat hij de de traditionele rooms-katholiek leer over de Moeder Gods niet onderschrijft en in haar slechts de emanatie van de heidense moedergodin ziet. Eveneens  ziet hij het christendom als  een loot van oude Romeinse godsdiensten . Een boek als dit kan men met interesse lezen, maar slechts weinig christenen zullen hun instemming hiermee betuigen.

O.W. Dubois

November 2013