De gaskamer van Schloss Hartheim

Luise Jacobs vertelt de aangrijpende geschiedenis van een vreselijk familiedrama uit de Tweede Wereldoorlog: het lot van haar vader, Arthur Jacobs, die vergast werd in Schloss Hartheim, op 26 januari 1942.
Plotseling stopt in augustus 1941 het vergassen van de gehandicapte mensen. Het zijn nu de doodzieke en verzwakte gevangenen uit concentratiekampen, ook nutteloze opvreters, die in vrachtwagens naar de gaskamer van Schloss Hartheim worden getransporteerd. Uit Dachau, Mauthausen, Gusen...
Luise Jacobs heeft met dit boek een weinig bekend onderwerp uit de Tweede Wereldoorlog voor het voetlicht gebracht.

Recensie IZB-Ark

Een vergeten onderwerp uit de Tweede Wereldoorlog

De gaskamer van Schloss Hartheim  van Luise Jacobs is een hartverscheurend verhaal over een familie tijdens de Tweede Wereldoorlog. Vooral de opsomming van feiten uit die oorlog laten je niet snel los.

Rond het “laten verdwijnen “ van vele mensen, vooral invaliden en geestelijk gehandicapten, in de Tweede Wereldoorlog zijn niet veel feiten bekend geworden. De schrijfster heeft door het beschrijven van haar familiedrama, in dit boek laten zien waartoe de mensheid in staat is geweest. Nadat het probleem van de invaliden en geestelijk gehandicapten door de Duitsers grotendeels was opgelost is men verder gegaan met de doodzieke en verzwakte gevangenen uit de concentratiekampen.

In deze tijd van herdenken is het goed om ons als mensen te realiseren dat ook vandaag de dag nog vele mensen te lijden hebben onder de gevolgen van de Tweede Wereldoorlog en stil te staan bij het veroorzaakte leed.

Luise Jacobs heeft met haar boek veel feiten naar boven gebracht. Het boek leest niet makkelijk door de vele lijsten en brieven die zijn opgenomen in het boek. De bladzijden met het verhaal lezen weer erg makkelijk hoewel de inhoud verschrikkelijk is.

Mij heeft het boek erg geraakt door het onderwerp maar zeker ook door het persoonlijke drama van de familie Jacobs.

Onno Rugenbrink

Mei 2012