Veilig in de vrijstad

De betekenis van de vrijsteden in Israël voor de Gemeente van God

De Gemeente, de tempel en de stad van de levende God in deze bedeling, is de tegenhanger van de 'vrijsteden' onder het Oude Verbond: dat waren drie steden in het Beloofde Land en drie in het Overjordaanse, waar een doodslager zijn toevlucht kon zoeken wanneer hij iemand bij toeval -  dus niet met voorbedachte rade - had gedood.

De wetten van Mozes ten aanzien van doodslag zonder opzet hebben een typologische betekenis. De Here Jezus is de ware Naaste, die door Zijn eigen volksgenoten - uit onkunde en onwetendheid - om het leven is gebracht (Hand. 3:17). Hij is door hen overgeleverd in de handen van de Romeinen en vervolgens door middel van wetteloze, heidenen aan het kruis genageld en gedood (Hand. 2:23,36). God kon de dood van Zijn Zoon toch niet ongewroken laten?
Er was echter een uitweg volgens de prediking van Petrus in Handelingen 2 en 3. Er was de mogelijkheid te ontkomen aan de toorn van God door de toevlucht te nemen tot het heil dat in Christus werd aangeboden. Er werd ook een 'toevluchtsoord', een 'vrijstad' opengesteld zowel voor Joden als voor heidenen, namelijk voor al diegenen die berouw toonden en zich bekeerden van hun zonden. Zij werden allen gedoopt in de naam van Jezus Christus, de Gekruisigde, en zij ontvingen vergeving van hun zonden alsook de gave van de Heilige Geest. Daardoor werden zij gered van 'dit verkeerde geslacht' en toegevoegd aan de kring van hen die behouden werden, de zojuist gevormde Gemeente (Hand. 2:40-47).