Het jaar dat mijn vader stierf

Leo Fijen en Anselm Grün begonnen een e-mailwisseling, maar toen Fijens vader zijn levenseinde naderde en later overleed, mondde de briefwisseling uit in een aangrijpend boek over de belangrijkste thema’s van het leven. Het jaar dat mijn vader stierf werd een boek vol herkenningspunten en troost.

Anselm Grün en Leo Fijen leren elkaar bij de productie van een tv-serie beter kennen en spreken af om in 2007 iedere week met elkaar te mailen. Leo Fijen kan dan niet vermoeden dat zijn vader op korte termijn zal sterven. Steeds vaker schrijft hij over zijn vader, over diens laatste verjaardag, over het eerste bezoek aan de geriater, over de ziekenhuisopname, over de machteloosheid om dichter bij elkaar te komen en over het sterven thuis.
Anselm Grün is voor Leo Fijen het luisterend oor en het pastorale hart. Alle vragen over sterven, afscheid nemen, rouwen en verweesdheid komen ter sprake: de relatie tussen vader en zoon, het overlijden van vader kort na de dood van moeder, het rouwproces met broer en zussen, het afscheid van het ouderlijk huis, het gevoel geen kind meer te zijn, de troost van rituelen en het gemis dat meer pijn doet dan gedacht en op de meest onverwachte momenten toeslaat.