Retour Rantepao

Wouter en Ine hebben dertig jaar geleden de keuze gemaakt om met hun dochtertje Mirjam naar Rantepao, Indonesië, te vertrekken, de zending in. Na een dramatische gebeurtenis keert het gezin terug naar Nederland. Alle drie hebben ze moeite om hun draai te vinden.
Als Mirjam jaren later de kans krijgt om terug te gaan naar Rantepao om haar pleegbroer Firman op te zoeken, heeft ze het vermoeden dat ze zwanger is. Toch laat ze haar ouders en Jeroen achter en maakt ze de zware reis naar de buitengebieden van Indonesië. Deze keuze van Mirjam maakt dat Wouter en Jeroen elkaar op een bijzondere manier leren kennen. Tegelijk heeft Mirjams reis een louterende werking op hen allemaal.

Joke Verweerd vierde dit jaar haar vijfentwintigjarig jubileum als auteur. Haar romans haalden alle christelijke bestsellerlijstjes: De wintertuin, De rugzak, Permissie, Paradiso, Snoeitijd en Op de huid. Snoeitijd won in 2005 de Publieksprijs Christelijk Boek. Enkele van haar romans werden in het buitenland vertaald. Joke Verweerd publiceerde ook verhalen- en dichtbundels. 

 

Recensies IZB-Ark

    

God wijst mij een weg

Retour Rantepao werd geschreven door Joke Verweerd.  Zij schreef diverse romans, verhalen en gedichten. In augustus verschijnt van haar hand de jeugdroman De jongen met de vechthaan (10+). Deze roman gaat over de kinderjaren van de hoofdpersonen in Retour Rantepao.

  

Voor het schrijven van dit boek werd de auteur benaderd door de Gereformeerde Zendingsbond. In 1913 begon deze organisatie met zendingswerk in Torajaland (Indonesië) en stichtte daar de Torajakerk. Deze roman is geschreven ter gelegenheid van het eeuwfeest van deze kerk. Voor wie meer wil weten zie www.gzb.nl

  

Het verhaal wordt verteld vanuit de beleving van dertiger Mirjam en haar vader Wouter. Door middel van flashbacks  komt de lezer te weten wat er zich heeft afgespeeld in het verleden. De grote vraag voor Mirjam is waar en bij wie ze thuis hoort.  Uiteindelijk vindt ze op die vraag het antwoord. Dat het geloof ook een worsteling kan zijn ondervindt Wouter. Gaandeweg ontdekt hij dat handelen vanuit de beste bedoelingen niet altijd de juiste uitwerking heeft.

  

In de zomer van 2011 heeft de schrijfster het gebied bezocht waar deze roman zich afspeelt. Ze weet waar ze over schrijft en dat maakt het verhaal echt. Ook de hoofdpersonen zijn levensechte mensen met hun idealen en gevoelens. Je zou ze zomaar tegen kunnen komen. Dat geloof in God geen garantie is voor een leven zonder moeilijkheden geldt ook voor zendelingen. Toch blijft Hij trouw en wijst een weg. Deze ontroerende roman brengt zending dichterbij.

     

AB

Juni 2013

  

   

Modieuze zendingsroman over Torajaland

Retour Rantepao van Joke Verweerd  is een vlot geschreven roman die de schrijfster in opdracht van de GZB  heeft geschreven. Aanleiding hiertoe was de herdenking van het zendingswerk dat in 1913 in Torajaland is begonnen en geresulteerd heeft in de Torajakerk die nu 400.000 leden telt.

 

Hoofdpersoon van het boek is de domineesdochter Mirjam die in de jaren tachtig als klein meisje met haar ouders in Rantepao heeft gewoond waar haar vader zendingspredikant was.  Ten tijde van het verhaal is zij een jonge vrouw die in een zoveelste  en naar het nu lijkt serieuze relatie verwikkeld is.  Centraal in het boek staan de jaren in Rantepao waar Mirjam en haar ouders, die al sinds jaren weer in Nederland wonen, op geheel verschillende wijze terugblikken. De afstand in tijd en ruimte schept hierbij een geheel eigen perspectief. Er lopen dus twee en met elkaar vervlochten verhaallijnen in het boek: die van het heden en het verleden. Vervlochten zijn ook de lotgevallen van de personen.

 

De beschrijving van  de gevoelens van de personen, in modieuze vorm gegoten, zal niet elke lezer vermogen te ontroeren, en al te uitvoerig, en daardoor vervelend, is de weergave van de trivialiteit van het dagelijks leven in Nederland;  boeiender daarentegen zijn de bladzijden over het

Torajaland . Zoals verwacht mag worden zijn er vele beschrijvingen van het geloofsleven, maar deze mogen evenmin altijd weten te overtuigen en boeien. Kortom: aan het boek ontbreekt de verheffing die echte romankunst kenmerkt.

 

Het meest merkwaardige aan deze  middelmatige roman is overigens wel dat hier een ongehuwde zwangere vrouw als hoofdpersoon is genomen en dit als volkomen normaal wordt voorgesteld. Van bevreemding hierover bij haar ouders is bijvoorbeeld geen sprake. Dit laat zich toch moeilijk rijmen met de hoge waarde die het christelijk geloof aan de ordening van huwelijk en gezin toekent

 

Wel verre van mee te gaan met de jubelende recensies zouden we eerder willen waarschuwen tegen een boek als dit dat de moraal van de moderne en seculiere wereld als volstrekt normaal voorstelt. Met deze opdracht heeft de GZB noch de literatuur en de moraal, noch de zending een dienst bewezen.

   

O.W. Dubois

Augustus 2013